Czesław Mozil o szczęściu, edukacji i wyzwaniach współczesnej młodzieży

Podcast „Jak Być, By Być” w ramach projektu „Dziecko się liczy” tym razem gościł niezwykłego artystę – Czesława Mozila. Muzyk, znany z nietuzinkowego podejścia do sztuki i życia, podzielił się swoimi refleksjami na temat szczęścia, znaczenia edukacji oraz wyzwań, z jakimi mierzy się współczesna młodzież.

Szczęśliwi czasu nie liczą, ale co liczy Czesław Mozil?

Muzyk błyskawicznie wypełnił studio nagrań swoją niebywałą radosną energią. Na początku rozmowy prowadzonej przez ambasadorki projektu: Zuzannę Jastrzębską-Krajewską i Agnieszkę Ballę pojawiło się pytanie: „Szczęśliwi czasu nie liczą, ale co liczy Czesław Mozil?”.

Artysta odpowiedział:

– Liczę przeżycia. Moja matka zawsze mówiła, że życzy mi dużo zdrowia i żebym się nigdy nie nudził. No i się nie nudzę! Może chciałbym częściej umieć się wyciszyć, ale to życie jest zbyt fascynujące, by zwalniać tempo.

Wyjawił też, że jego motto brzmi: Życie trzeba przeżyć jak najlepiej, ale tak, żeby nikogo nie krzywdzić. A jak dostaje się dużo od życia, to fajnie jest się tym dzielić.

Matematyka, muzyka i zabawa

Podcast „Dziecko się liczy” nie tylko porusza tematy związane z emocjami i edukacją, ale także zwraca uwagę na dobre praktyki w codziennym życiu. Prowadząca Pani Zuzia, nawiązując do tej idei, zaskoczyła Czesława Mozila oraz psycholożkę Agnieszkę Ballę niespodziewanym ćwiczeniem na koordynację ruchową. Zaprosiła do powstania z kanap i wyciągnięcia rąk.

– Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo muzyka i matematyka są ze sobą powiązane – tłumaczyła Zuzanna Jastrzębska-Krajewska. – Dlatego stworzyłam projekt „Ruch plus Muzyka równa się Matematyka”, który pokazuje, jak koordynacja, rytm i liczenie idą w parze. Zrobimy krótkie ćwiczenie! Podnosimy ręce, zaczynamy: w przód, w tył, rozstaw, skrzyżuj, raz, dwa, trzy… – instruowała edukatorka.

Czesław, z charakterystycznym dla siebie entuzjazmem, podjął wyzwanie i energicznie wykonywał polecenia. – Jest! Oj, oj, oj! No wiecie, po takim weekendzie… – pokrzykiwał.

Pani psycholog po krótkiej serii ćwiczeń przyznała, że od razu poczuła się lepiej – brakowało jej ruchu, rozluźnienia ciała, dotlenienia organizmu.

To krótkie zadanie pokazało, jak ważna jest nauka przez ruch i zabawę. Mozil miał swój komentarz także jako muzyk:

– To świetne ćwiczenie, bo uczy koordynacji i synchronizacji, a do tego wymaga skupienia. I to jest właśnie coś, co obserwuję w muzyce – trzeba mieć pewny rytm, a matematyka i muzyka są ze sobą nierozerwalnie połączone.

Edukacja i nauczyciele – klucz do przyszłości

Czesław Mozil wielokrotnie podkreślał, że przyszłość należy do dzieci i to na nich powinniśmy skupiać naszą uwagę. Muzyk zauważył jednak również, jak wielką odpowiedzialność mają nauczyciele.

– To są ludzie, którzy naprawdę mogą zmieniać świat – mówił. – W moim życiu byli nauczyciele, którzy mieli na mnie ogromny wpływ. Nie wszyscy, ale byli tacy, których pamiętam do dziś. Ci najlepsi byli szczerzy, nie oszukiwali nas. Dzieci wyczuwają fałsz od razu.

Agnieszka Balla dodała, że dziecko potrzebuje autorytetu, ale też równego traktowania.

– Jeśli dziecko czuje się traktowane z szacunkiem, jeśli widzi, że nauczyciel nie faworyzuje nikogo, jest konsekwentny i uczciwy, to buduje to ogromne zaufanie – zauważyła psycholożka. – Ale kiedy czuje, że jest lekceważone, szybko traci motywację.

W rozmowie pojawił się temat również temat szczerości i autentyczności nauczycieli.

– Wydaje mi się, że nauczyciel musi być szczery, nie może kłamać. Dzieci wyczuwają kłamstwo od razu. Nawet jeśli pani w szkole była surowa, ale była sprawiedliwa, to się ją szanowało – wspominał Mozil. Zwrócił również uwagę na to, że nauczyciel powinien traktować uczniów poważnie i podchodzić do nich z szacunkiem, co, według muzyka, jest kluczowe w budowaniu zaufania i motywacji do nauki.

Zauważył także, że sukces pedagogiczny nauczyciela zależy od jego zaangażowania, które uczniowie natychmiast wyczuwają. – Ja miałem poczucie, że ci nauczyciele, którym udawało się jakoś nas, dzieciaki, zjednoczyć do wspólnej idei, robili potem z nami niesamowite rzeczy – artysta wspominał czasy swojego liceum w Wadowicach.

Wyzwania współczesnej młodzieży

Rozmówcy poruszyli także temat współczesnych wyzwań, z jakimi mierzy się młodzież. Mozil zauważył, że dzisiejsze dzieci są przebodźcowane i mają trudniej w kwestii relacji międzyludzkich.

– Kiedyś problemy załatwiało się na podwórku. Dziś dostajesz print screen z zamkniętej grupy i dowiadujesz się, że połowa klasy obgaduje cię za twoimi plecami. To zupełnie inna rzeczywistość – tłumaczył.

Podkreślił również znaczenie budowania odporności emocjonalnej u dzieci oraz tego, by traktować ich głos poważnie: Dzieci często wiedzą więcej, niż nam się wydaje. Trzeba z nimi rozmawiać poważnie i słuchać ich opinii. One mają dużo do powiedzenia i to my, dorośli, możemy się od nich uczyć.

Agnieszka Jastrzębska-Krajewska skwitowała to żarcikiem: Przychodzi tata do dziecka i mówi: Musimy porozmawiać o trudnych sprawach, naprawdę poważnych. A dziecko: Co chcesz wiedzieć, tato?

– My chyba nie nadążamy za tym, jak szybko w tej chwili młodzież się rozwija i jak szybko zmienia się świat – zgodziła się z muzykiem edukatorka.

Psycholożka podkreślała natomiast, że współczesne dzieci mają więcej możliwości, ale jednocześnie mniej odporności emocjonalnej.

– Są bardziej przebodźcowane, dlatego łatwiej się poddają, szybciej się frustrują. Świat nie sprzyja odporności psychicznej, dlatego musimy uczyć dzieci, jak radzić sobie z emocjami, jak nie bać się porażek i jak szukać swojej drogi – tłumaczyła psycholożka.

Ciężka praca kluczem do sukcesu

Czesław Mozil zwrócił także uwagę na mit łatwego sukcesu w mediach społecznościowych.

– Nie spotkałem w życiu nikogo, kto odniósł sukces, nie pracując ciężko. Nawet dobry YouTuber musi codziennie tworzyć, montować, analizować, żeby jego treści były wartościowe. Nic nie przychodzi za darmo – podkreślał.

Przestrzegł także przed iluzją, jaką tworzą media, sugerując, że sukces jest wynikiem tylko talentów lub szczęścia.

– Wielu młodych ludzi myśli, że sukces to kwestia przypadku. Ale prawda jest taka, że każdy, kto coś osiągnął, musiał na to zapracować. Ja też miałem wiele nieudanych prób, ale to właśnie one mnie nauczyły najwięcej – przyznał.

Wolność a odpowiedzialność

Pod koniec rozmowy Czesław Mozil podzielił się osobistym przemyśleniem na temat wolności i odpowiedzialności.

– Czasami mam poczucie, że nasza współczesna wolność sprawia, że błądzimy jak dzieci, które nie wiedzą, w którą stronę iść. Z jednej strony mamy nieograniczone możliwości, ale z drugiej brakuje nam wskazówek i zasad – te słowa muzyka zyskały pełne poparcie obu ambasadorek akcji.

Podcast zakończył się refleksją na temat potrzeby posiadania prostych reguł w życiu. Zasad, które pomagają utrzymać zdrową równowagę między wolnością a odpowiedzialnością.

Czesław Mozil po raz kolejny udowodnił, że jest nie tylko artystą, ale także osobą świadomą roli edukacji, emocji i relacji międzyludzkich w życiu każdego człowieka.

Dodał na zakończenie: – To, co budujemy dzisiaj w naszych dzieciach, będzie miało wpływ na ich przyszłość i świat, w którym będą żyć. Nie możemy lekceważyć ich głosu i ich potrzeb. To oni będą kształtować przyszłość.

Czesław Mozil – polsko-duński muzyk, wokalista i kompozytor, lider zespołu Czesław Śpiewa. Wychował się w Danii, gdzie studiował na Królewskiej Akademii Muzycznej w Kopenhadze. Jego twórczość łączy alternatywny rock, folk i kabaret, a album Debiut (2008) przyniósł mu szeroką rozpoznawalność. Jest także jurorem w programach muzycznych i aktywnie angażuje się w projekty edukacyjne.

Czesław Mozil o projekcie:

Cudownie być częścią czegoś pozytywnego, co wciąż ewoluuje. Gdy jeżdżę po Polsce i mówię o Kartach Grabowskiego, to często rozmówcy od razu wiedzą, o co chodzi. Ale czasami ktoś nie wie, więc wówczas wprowadzam go w ten świat, pokazuję, co to jest – a często sam się uczę. Cudowne jest też, że ten projekt dał mi to do zrozumienia, iż w naszym kraju naprawdę są ludzie, którym zależy na tym, jak będzie się rozwijać nasza Polska, jak nasz świat będzie wyglądał za pięćdziesiąt, sto lat. Może to naiwne myśleć o tak dalekiej przyszłości, ale przecież w jakiś sposób ją kształtujemy, wychowując to pokolenie, które będzie ją tworzyć.